Η καημένη, δεν μπορεί να έρθει. Giorgia Meloni, εννοώ. Στην πραγματικότητα, κατάφερε να πει ότι, παραθέτοντας κείμενο, «ο φασισμός είχε αρνηθεί τις δημοκρατικές αξίες», αλλά, δυστυχώς, απέτυχε να αυτοαποκαλείται αντιφασίστα. Ούτε καν την 80η Ημέρα Απελευθέρωσης. Δεν είναι θέμα μαλλιού κατσίκας: επειδή ο λογαριασμός είναι να πούμε ότι ο Benito Mussolini με εκείνο το μικρό φόρεμα εκεί, που θα ήταν τότε η άρνηση της δημοκρατίας, ήταν λάθος και ο λογαριασμός είναι να πούμε ότι ο φασισμός είναι όλος λάθος και, επομένως, αν είναι για τη δημοκρατία, αυτοαποκαλείστε οι αντιφασίστες είναι απαραίτητοι. Δεν υπάρχει δημοκρατικός φασισμός. Ο φασισμός είναι δικτατορία, είναι πάντα δικτατορία. Είναι πάντα ο περιορισμός των ελευθεριών, είναι πάντα υπέρβαση. Ήταν του ιδρυτή του, δηλαδή του Μπενίτο Μουσολίνι. Ήταν του μαθητή του Ντούτσε, δηλαδή του Αδόλφου Χίτλερ. Ήταν του Francisco Franco, αυτός είναι ο ισπανικός βαφτισιμιός του Μουσολίνι. Όλοι οι φασίστες στην ιστορία των τελευταίων εκατό χρόνων ήταν: καταραμένοι δικτάτορες. Έτσι, τα λόγια του παρακουλτού της Giorgia Meloni, όχι διαφορετικά από αυτά του νονού της Ignazio Benito Maria La Russa, θα πρέπει να προστεθούν στο νήμα εκείνων που λένε "ο Μουσολίνι έχει κάνει και καλά πράγματα". Ο φασισμός δεν έχει τίποτα καλό, τίποτα σωτήριο, δεν είναι μια ιδέα με κάποια αποδεκτή απόχρωση. Κάποιος αναφέρεται στην Giorgia Meloni, και στους νοσταλγούς συντρόφους του, τα λόγια του παρτιζάνου προέδρου Sandro Pertini: «Ο φασισμός είναι ο θάνατος όλων των ιδεών. Ο φασισμός είναι έγκλημα. " Και εγκληματίας είναι αυτός που δεν το καταδικάζει, δεν λέει, χωρίς αν και αλλά, αντιφασίστας για ένταξη, για οπορτουνισμό. William Beccaro