Σάββατο 31 Αυγούστου 2024
Παρασκευή 30 Αυγούστου 2024
Πέμπτη 29 Αυγούστου 2024
Sad Sad Sad · The Rolling Stones Steel Wheels ℗ 1989 Promotone B.V., under exclusive licence to Universal International Music B.V. Released on: 2008-01-01 Associated Performer, Vocals: Mick Jagger Associated Performer, Guitar: Keith Richards Associated Performer, Guitar: Ron Wood Associated Performer, Bass ( Vocal): Bill Wyman Associated Performer, Drums: Charlie Watts Associated Performer, Keyboards: Chuck Leavell Associated Performer, Brass Band: Kick Horns Producer: Chris Kimsey Producer: The Glimmer Twins Composer Lyricist: Mick Jagger Composer Lyricist: Keith Richards
ACCADDE OGGI: il 𝟮𝟵 𝗮𝗴𝗼𝘀𝘁𝗼 𝟭𝟵𝟴𝟵 esce per la Rolling Stones/Columbia Records "Steel Wheels", diciannovesimo album in studio dei Rolling Stones, prodotto da Chris Kimsey e The Glimmer Twins. #rollingstones #steelwheels #chriskimsey #ThisDayInRock #rollingstonerecords #theglimmertwins Autostrada per l'inferno
"- E tu che ci fai qui? - Ti aspettavo... - Ma come diavolo facevi a sapere che sarei arrivata ora? - Non lo sapevo.Mi sono seduto e mi son detto: "Ok, conto fino a 10, se non arriva me ne vado" e sei arrivata. - E a che numero sei arrivato? - Duemilasettecentonove, ma potevo continuare" Robin Williams in "Aldilà dei sogni"
Working John, Working Joe (2004 Remaster) · Jethro Tull A ℗ 1980, 2004 Parlophone Records Ltd, a Warner Music Group Company Bass Guitar: Dave Pegg Keyboards, Synthesizer: Eddie Jobson Flute: Ian Anderson Acoustic Guitar: Ian Anderson Producer: Ian Anderson Lead Vocals: Ian Anderson Backing Vocals: Ian Anderson Arranger: Jethro Tull Unknown: Leigh Mantle Drums, Percussion: Mark Craney Electric Guitar: Martin Barre Engineer, Producer: Robin Black Writer: Ian Anderson
Τετάρτη 28 Αυγούστου 2024
Put Out The Light · Joe Cocker I Can Stand A Little Rain ℗ 1974 UMG Recordings, Inc. Released on: 1974-01-01 Studio Personnel, Engineer: Rob Fraboni Producer, Associated Performer, Recording Arranger, Trombone: Jim Price Associated Performer, Trumpet: Stu Blumberg Associated Performer, Trumpet: Steve Madaio Associated Performer, Alto Saxophone: Jim Horn Associated Performer, Tenor Saxophone: Trevor Lawrence Associated Performer, Trombone: Mayo Tiana Associated Performer, Piano: David Paich Associated Performer, Guitar: Ray Parker Associated Performer, Guitar: Ralph Hammer Associated Performer, Bass Guitar: Dave McDaniel Associated Performer, Vocals: Daniel Moore Composer Lyricist: Daniel Joseph Moore Associated Performer, Drums: Ollie Brown
Τρίτη 27 Αυγούστου 2024
Ποιος θα το έλεγε πως η δυστοπία για την οποία έγραφε στο «1984» έγραφε ο George Orwell θα γινόταν πραγματικότητα. Η αποκάλυψη του Mark Zuckerberg για δάκτυλο από την κυβέρνηση του Joe Biden προκειμένου να επιβληθεί λογοκρισία σε αναρτήσεις περί COVID-19, ήταν μία ακόμη επιβεβαίωση για τον ψηφιακό φασισμό στον οποίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή η ανθρωπότητα. Η τεχνολογία και δη τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης, εκτός από τη γενικότερη άνευ προηγουμένου υποβάθμιση της ποιότητας του δημοσίου λόγου που επέφεραν, μετατράπηκαν στη σύγχρονη φυλακή ανθρώπων που οικοιοθελώς «πουλάνε» τα προσωπικά τους δεδομένα και, επιπλέον, με δική τους βούληση καταναλώνουν τόνους προπαγάνδας και δέχονται ταυτόχρονα να «κόβονται» οι απόψεις τους επειδή δεν είναι συστημικές. Αφού υπενθυμίσει ουκ ολίγες περιπτώσεις που, στη συγκεκριμένη περίπτωση το Facebook, απέρριψε καμπάνιες για χάρη των διαταγών της Ουάσινγκτον, το Rutherford Institute υπογραμμίζει την Πρώτη Τροποποίηση στη νομοθεσία των ΗΠΑ που επιβάλει την ελευθερία του Λόγου. «Στην πραγματικότητα, ωστόσο, είμαστε πλέον τόσο ελεύθεροι να μιλάμε όσο μπορεί να το επιτρέπει ένας κυβερνητικός αξιωματούχος —ή εταιρικές οντότητες όπως το Facebook, η Google ή το YouTube», εξηγεί. «Παράδειγμα: εσωτερικά έγγραφα που κυκλοφόρησαν από την Υποεπιτροπή Δικαστικών Επιλογών της Βουλής επιβεβαίωσαν αυτό που υποπτευόμασταν εδώ και καιρό: ότι η κυβέρνηση συνεργάζεται με εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης για να λογοκρίνει τις απόψεις των πολιτών. Αυτή είναι η πολιτική ορθότητα που έχει φτάσει στο πιο ανατριχιαστικό και καταπιεστικό της άκρο», αναφέρει -ορθά- το Rutherford Institute. Παρομοιάζοντας τις σκληρές προσπάθειες της αμερικανικής κυβέρνησης να πιέσει τις εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης να καταστείλουν περιεχόμενο που επικρίνει τα εμβόλια COVID-19 ή τις εκλογές με ένα σχεδόν δυστοπικό σενάριο, Αμερικανός δικαστής (Terry Doughty) προειδοποίησε ότι «η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών φαίνεται να έχει αναλάβει έναν ρόλο παρόμοιο με έναν Οργουελιανό “Υπουργείο Αλήθειας”. Με άλλα λόγια, ψηφιακός φασισμός!... ...Μόλις η τεχνητή νοημοσύνη γίνει πλήρως ενσωματωμένο μέρος της κυβερνητικής γραφειοκρατίας, θα υπάρχει μικρή προσφυγή: όλοι θα υπόκεινται στις αδιάλλακτες κρίσεις των τεχνο-εξουσιαστών», υπογραμμίζεται από το Rutherford Institute, το οποίο υπενθυμίζει πως, αρχικά, οι λογοκριτές καταδίωξαν τους λεγόμενους εξτρεμιστές που έβγαλαν τη λεγόμενη «ρητορική μίσους». Έπειτα καταδίωξαν τους λεγόμενους εξτρεμιστές που έβγαλαν τη λεγόμενη «παραπληροφόρηση» για τις εκλογές των ΗΠΑ. Μέχρι τη στιγμή που οι λεγόμενοι εξτρεμιστές βρέθηκαν στο στόχαστρο για τη λεγόμενη «παραπληροφόρηση» σχετικά με την πανδημία του COVID-19 και τα εμβόλια, οι λογοκριτές είχαν αναπτύξει ένα σύστημα και μια στρατηγική για να φιμώσουν τους αντικομφορμιστές. Τελικά, ανάλογα με τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση και οι εταιρικοί σύμμαχοί της ορίζουν τι συνιστά «εξτρεμισμό», «εμείς οι άνθρωποι» μπορεί να θεωρηθούν όλοι ένοχοι για κάποιο έγκλημα σκέψης ή άλλο. Ό,τι ανεχόμαστε τώρα, ό,τι εκλογικεύουμε όταν επιβάλλεται σε άλλους, είτε στο όνομα της διασφάλισης της δικαιοσύνης είτε της υπεράσπισης της δημοκρατίας ή της καταπολέμησης του φασισμού, τελικά θα μας φυλακίσει…https://iskra.gr/kalosorisate-ston-psifiako-fasismo-ta-social-media-os-ypertati-michani-logokrisias-kai-propagandas/?fbclid=IwY2xjawE7D3xleHRuA2FlbQIxMQABHQklT8cZYJm5bRJ1MA_71nBM6CZQ9aLreXLbiENytqEH6gp4ss4BCTdLNg_aem_HOVOfvmiEMawLFxGm7uTJg
Il tempo è sempre galantuomo. Per evitare di ricevere la notifica "contesto mancante" dai veri professionisti della disinformazione, vi invitiamo a leggere l'articolo completo su Il Fatto Quotidiano: https://www.ilfattoquotidiano.it/2024/08/27/zuckerberg-rivela-nel-2021-lamministrazione-biden-ci-ha-chiesto-di-censurare-contenuti-sul-covid/7670343/ P.s.: Hunter è il figlio di Biden coinvolto in diversi scandali di droga e sessuali, nonché membro del CdA di Burisma dall'aprile 2014, due mesi dopo il golpe di euromaidan. Burisma è la più importante società ucraina di gas naturale.
Δευτέρα 26 Αυγούστου 2024
Κυριακή 25 Αυγούστου 2024
Out Of The Blue (Live) · Roxy Music Viva! Roxy Music ℗ 1999 Virgin Records Limited Released on: 1976-08-01 Associated Performer, Keyboards, Voice: Bryan Ferry Associated Performer, Guitar: Phil Manzanera Associated Performer, Saxophone, Oboe: Andy Mackay Associated Performer, Keyboards, Synthesizer Programming: Edwin Jobson Associated Performer, Bass ( Vocal): John Wetton Associated Performer, Drums: Paul Thompson Studio Personnel, Engineer: John Punter Studio Personnel, Engineer: Bill Price Studio Personnel, Engineer: Rhett Davies Studio Personnel, Engineer: Frank Owen Studio Personnel, Engineer: Chris Michie Producer: Chris Thomas Studio Personnel, Mix Engineer: Steve Nye Studio Personnel, Assistant Mixer: Jon Walls Studio Personnel, Mastering Engineer: Bob Ludwig Composer Lyricist: Phil Manzanera Composer Lyricist: Bryan Ferry
Thunder Road · Bruce Springsteen Born To Run ℗ 1975 Bruce Springsteen Released on: 1975-08-25 Composer, Lyricist: B. Springsteen Background Vocal, Glockenspiel: Roy Bittan Background Vocal, Producer: Mike Appel Background Vocal: Stevie Van Zandt Bass: Garry Tallent Drums: Max Weinberg Saxophone: Clarence Clemons Producer: Jon Landau Engineer, Mixing Engineer: Jimmy Iovine Assistant Engineer: Thom Panunzio Mastering Engineer: Greg Calbi
Let me be clear, the DNC is a Zionist organization. It did not invite a single Palestinian to speak. FYI, we have Palestinians holding elected office all over the USA, including Congress. Harris reconfirmed her commitment to continue arming Israel to continue the genocide. If you vote for Trump or Harris, you are voting for genocide. You. Are. My. Enemy. For. Voting. For. Genocide. Walid N Hakim Palestinian-American U.S. Marine Veteran Committee For The State Of Palestine
Official Video for ”Foreplay / Long Time” by Boston Listen to Boston: https://Boston.lnk.to/... Subscribe to the official Boston YouTube channel: https://Boston.lnk.to/... Follow Boston: Facebook: https://Boston.lnk.to/... Website: Spotify: https://Boston.lnk.to/... Lyrics: Well, I'm takin' my time, I'm just movin' along You'll forget about me after I've been gone And I take what I find, I don't want no more It's just outside of your front door
Tu lo sapevi che la Lira Italiana era un progetto Francese e ripresa dai Piemontesi perché erano Francesi anche loro? La storia della Lira Italiana è un affascinante viaggio attraverso il tempo e le culture. La lira, come unità di conto, è stata utilizzata già nell'VIII secolo, ma fu coniata per la prima volta in Italia dalla Repubblica di Venezia nel 1472. Durante il periodo napoleonico, il Regno d'Italia adottò la lira italiana secondo un sistema decimale bimetallico. Dopo la caduta di Napoleone, la lira continuò ad essere emessa e divenne la valuta ufficiale del Regno d'Italia nel 1861. Il termine "lira" deriva dalla parola greca antica "litra", che era un'unità di misura ponderale e monetale usata già dal V secolo a.C. In Francia, la monetazione basata sulla lira (livre tournois) rimase in uso fino al XVIII secolo. Con la rivoluzione francese, si tentò di introdurre una nuova monetazione su base decimale. In Piemonte, la lira venne introdotta da Emanuele Filiberto nel 1562, e nel 1793 venne adottato il sistema decimale francese, con la suddivisione della lira in decimi e centesimi. La lira sarda decimale, poi, derivava dal franco francese e non dalla lira sarda settecentesca, e in alcune regioni veniva chiamata "franco" per distinguerla dalla lira prenapoleonica. Quindi, mentre è vero che ci sono state influenze francesi nella storia della lira italiana, è anche importante riconoscere che la lira ha radici profonde nella storia monetaria italiana e mediterranea, rispecchiando un intreccio di influenze e scambi culturali che hanno plasmato la sua evoluzione. È sostituì la più potente europea dopo l unità d Italia, anche se il suo splendore si visto dopo la seconda guerra mondiale, con il boom economico, perché è stato sempre una moneta povera per il popolo. Da -#sovranitàpopolarenapolitana
ΓΙ ΑΥΤΌ ΜΗΝ ΤΡΩΜΕ ΑΜΑΣΗΤΟ ΟΤΙ ΜΑΣ ΣΕΡΒΙΡΟΥΝ.. ................................ Η δύναμη της εικόνας γίνεται ιδιαίτερα αισθητή στις πολεμικές ανταποκρίσεις,κι οχι μόνο.. Σεπτέμβριος 1973: Στα γραφεία των New York Times φτάνουν φωτογραφίες από τις τελευταίες ώρες του προέδρου της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε αμέσως μετά το πραξικόπημα του στρατηγού Πινοσέτ. Φορά στρατιωτικό κράνος και κρατά ημιαυτόματο τουφέκι. Μάρτιος 1991: Στα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου κυριαρχεί η φωτογραφία ενός πουλιού που φαίνεται να πνίγεται στο πετρέλαιο που έριξε στη θαλάσσια περιοχή του Περσικού Κόλπου ο Σαντάμ Χουσεΐν. Η σημασία και των δυο φωτογραφιών για τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης είναι τεράστια. Η πρώτη ενισχύει τη θεωρία ότι ο πρόεδρος της Χιλής δεν αυτοκτόνησε αλλά δολοφονήθηκε. Η δεύτερη παρουσιάζει, με τρόπο που μπορεί να συγκινήσει τους πάντες, την τεράστια καταστροφή για την οποία κατηγορείται ο Σαντάμ Χουσεΐν. Η πρώτη φωτογραφία ήταν αληθινή. Η δεύτερη απεικόνιζε ένα κορμοράνο της Βρετάνης, ένα πουλί που δεν θα μπορούσε να είχε βρεθεί στον Περσικό Κόλπο. Η πρώτη κέρδισε το παγκόσμιο βραβείο δημοσιογραφικής φωτογραφίας αλλά δημοσιεύτηκε από ελάχιστες εφημερίδες αρκετά υποβαθμισμένη. Η δεύτερη αποτελεί σταθμό για την κατάχρηση εξουσίας από τα ΜΜΕ αλλά έγινε πρωτοσέλιδο σε ολόκληρο τον κόσμο. Πόσο εύκολο είναι όμως για κάποιον να εντοπίσει πότε μια φωτογραφία λέει την αλήθεια ή μόνο μια πλευρά της αλήθειας; «Είναι δύσκολο να δει κάποιος μια φωτογραφία και να καταλάβει ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα», είπε ο φωτορεπόρτερ του πρακτορείου Ρόιτερς, Γιάννης Μπεχράκης. Η δύναμη της εικόνας είναι πλέον αδιαμφισβήτητη στις μέρες μας και αυτό γίνεται ιδιαίτερα αισθητό στις πολεμικές αναμετρήσεις - εκεί που λέγεται ότι πρώτη πεθαίνει η αλήθεια.. Φυσάει αδιαφορία, κοινωνικοπολιτικά θέματα
Σάββατο 24 Αυγούστου 2024
Ίλαν Παπέ: Αυτό δεν είναι Ολοκαύτωμα - Είναι η «ΝΑΖΙστικοποίηση» των Παλαιστινίων Ανέβηκε: 01/11/2023 Μαλβίνα Αλεξοπούλου «Πρόκειται για μια τεράστια επιχείρηση δολοφονίας, εθνοκάθαρσης, ερήμωσης του πληθυσμού» της Παλαιστίνης. Link-1: https://twitter.com/i/status/1719336031881707820 Link-2: https://kosmodromio.gr/2023/11/01/%ce%af%ce%bb%ce%b1%ce%bd-%cf%80%ce%b1%cf%80%ce%ad-%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8c-%ce%b4%ce%b5%ce%bd-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%ba%ce%b1%cf%8d%cf%84%cf%89%ce%bc%ce%b1-%ce%b5%ce%af/ Με τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή να συνεχίζεται αδιάκοπα, με τον άμαχο πληθυσμό στη Γάζα να δοκιμάζεται καθημερινά με αποτέλεσμα χιλιάδες θανάτους μικρών παιδιών και μεγάλων ανθρώπων, στοιχεία που κατακεραυνώνουν το Ισραήλ και τον ίδιο τον Νετανιάχου έρχονται στην επιφάνεια. Λίγες μέρες πριν, διέρρευσε ένα έγγραφο 10 σελίδων από το υπουργείο Πληροφοριών του Ισραήλ, που προτείνει την οριστική εκδίωξη ολόκληρου του πληθυσμού της Γάζας στην έρημο του Σινά στην Αίγυπτο. «Πρόκειται για μια τεράστια επιχείρηση δολοφονίας, εθνοκάθαρσης, ερήμωσης του πληθυσμού» θα σχολιάσει ο γνωστός Ισραηλινός ιστορικός και πολιτικός επιστήμονας Ίλαν Παπέ. Ο Ίλαν Παπέ είναι καθηγητής στο Κολέγιο Κοινωνικών Επιστημών και Διεθνών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ στο Ηνωμένο Βασίλειο, διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παλαιστινιακών Σπουδών του πανεπιστημίου και συνδιευθυντής του Κέντρου Εθνοπολιτικών Σπουδών του Έξετερ. Μερικά από τα βιβλία που έχει συγγράψει είναι: The Ethnic Cleansing of Palestine, A History of Modern Palestine: One Land, Two Peoples και The Idea of Israel: A History of Power and Knowledge. Γεννήθηκε από Γερμανούς Εβραίους γονείς, που διέφυγαν από τους Ναζί, τη δεκαετία του 1930 και πολέμησε το 1973 με τον ισραηλινό στρατό. Όπως ο ίδιος θα τονίσει «Επειδή οι γονείς μου ήρθαν από τη Γερμανία και επειδή χάσαμε πολλούς ανθρώπους στο Ολοκαύτωμα, ακριβώς λόγω αυτής της κληρονομιάς, ένιωσα ότι δεν μπορούσα να αδιαφορήσω για τα δεινά των Παλαιστινίων, ούτε θα ήθελα να γίνω μέρος της κοινωνίας που προκάλεσε όλη αυτή τη βία. Είμαι ακόμα πολίτης του Ισραήλ. Εξακολουθώ να πηγαίνω στο Ισραήλ και να περνάω χρόνο εκεί. Επιπλέον, εξακολουθώ να πιστεύω, ότι αυτό που αγαπώ ως ανθρώπινα δικαιώματα, ως ανθρώπινη ηθική, είναι η μόνη βάση για καλύτερη ζωή για όλους τους ενδιαφερόμενους, Εβραίους και Παλαιστίνιους εξίσου, σε ένα κράτος στο μέλλον, που θα βασίζεται στην ισότητα, που δεν θα κάνει διακρίσεις λόγω της εθνικότητάς τους, της θρησκείας ή του πολιτισμού τους, που θα επανορθώσει τα κακά του παρελθόντος και θα επέτρεπε στους πρόσφυγες να επιστρέψουν και ελπίζουμε να οικοδομήσουμε ένα κράτος που θα ακτινοβολεί και θα επηρεάζει τη Μέση Ανατολή στο σύνολό της». Ο καθηγητής έδωσε συνέντευξη στη δημοσιογράφο Έιμι Γκούντμαν του «Democracy Now!» σχολιάζοντας όχι μόνο το παραπάνω έγγραφο που βγήκε στη δημοσιότητα, αλλά και την τακτική που χρησιμοποιεί στον πόλεμο ο πρωθυπουργός του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου, τη σύγχυση με το Ολοκαύτωμα των Εβραίων από τον Χίτλερ κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο καθώς και την προσπάθεια ναζιστικοποίησης των Παλαιστινίων από την κυβέρνηση του Ισραήλ. Χωρίς περιστροφές και μισόλογα, ο Ίλαν Παπέ περιέγραψε στη δημοσιογράφο και τους τηλεθεατές, τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή ως μια κατάσταση γενοκτονίας, στην οποία στοχοποιούνται άνθρωποι, μικρά παιδιά, μωρά, νοσοκομεία, σχολεία. Μια μαζική επιχείρηση δολοφονίας, εθνοκάθαρσης, ερήμωσης του πληθυσμού. Ο ίδιος σχολίασε, ότι το Ισραήλ χρησιμοποιεί ως πρόσχημα την εκδίκησή του για ό,τι έκανε η Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023, τονίζοντας ότι η πραγματική πρόθεση δεν είναι απλώς η εκδίκηση, αλλά η προσπάθεια της κυβέρνησης του Ισραήλ να εκμεταλλευτεί τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου, με σκοπό να δημιουργήσει νέες πραγματικότητες στην Παλαιστίνη. Συνεχίζοντας ο καθηγητής, δε δίστασε να υπογραμμίσει, ότι όλη αυτή η κατάσταση που συμβαίνει εναντίον των Παλαιστινίων είναι ένα νέο Νάκμπα στην ιστορία της Παλαιστίνης, προσθέτοντας όμως ότι το Νάκμπα, στην πραγματικότητα δεν τελείωσε ποτέ για τους Παλαιστίνιους, επομένως αυτό που ζουν τώρα είναι ένα νέο φρικτό κεφάλαιο για τον πληθυσμό της χώρας. Στην ουσία, υποστήριξε ότι δεν υπάρχει κανένα κίνητρο στο εσωτερικό του Ισραήλ να σταματήσει τις πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον των Παλαιστινίων, καθώς δεν νοιάζεται για τις ζωές αθώων ανθρώπων, παρά τα όσα ισχυρίζεται ότι κάνει ο ισραηλινός στρατός στο πεδίο. Η δημοσιογράφος Έιμι Γκούντμαν, έδειξε στον καθηγητή και στους τηλεθεατές ένα βίντεο από μια ομιλία του Νετανιάχου, ο οποίος δήλωνε ότι «Οι εκκλήσεις για κατάπαυση του πυρός είναι εκκλήσεις προς το Ισραήλ, για να παραδοθεί στη Χαμάς, να παραδοθεί στην τρομοκρατία, να παραδοθεί στη βαρβαρότητα. Αυτό δεν θα συμβεί», παροτρύνοντας τον Ίλαν Παπέ να απαντήσει τόσο στον ίδιο τον Νετανιάχου, αλλά και να σχολιάσει τα παραπάνω λεγόμενά του. Ξεκινώντας ο Παπέ, σχολίασε την ομιλία του Νετανιάχου ως μια προσπάθεια να ξεχάσει ο κόσμος τα 15 χρόνια απάνθρωπης πολιορκίας της Γάζας, τα 56 χρόνια της ανελέητης κατοχής και εθνοκάθαρσης στη Δυτική Όχθη και τα 75 χρόνια που δεν επιτρέπουν στους πρόσφυγες, να επιστρέψουν στα σπίτια τους «Νομίζω ότι αυτή είναι μια προσπάθεια ναζισμού των Παλαιστινίων, κάτι που δεν είναι καινούργιο, παρεμπιπτόντως» θα τονίσει στην πραγματικότητα ο καθηγητής Ίλαν Παπέ. Και συνέχισε, υπογραμμίζοντας, ότι πρόκειται για μια τακτική που τη χρησιμοποιούν κάθε τόσο οι ισραηλινές κυβερνήσεις. «Αν θυμάστε, ο Μεναχέμ Μπέγκιν συνέκρινε τον Γιάσερ Αραφάτ που κρυβόταν στο καταφύγιο το 1982 με τον Χίτλερ, ο οποίος είχε κρυφτεί σε καταφύγιο το 1945. Ο ναζισμός των Παλαιστινίων έχει σκοπό, πρώτα απ’ όλα, να αδειοδοτήσει τις ισραηλινές πολιτικές, χωρίς να λαμβάνει υπόψη το Διεθνές Δίκαιο ή τα ανθρώπινα δικαιώματα και, δεύτερον, να μας αποτρέψει από το να μιλήσουμε για το πραγματικό ζήτημα εδώ, που δεν είναι η Χαμάς και οι ενέργειές της την 7η Οκτωβρίου, αλλά την κατάσταση που γέννησε αυτού του είδους τη βία. Αντί να μιλάμε για το σύμπτωμα της βίας, θα πρέπει να μιλήσουμε για την πηγή της βίας. Και η πηγή της βίας δεν έχει αλλάξει. Έχουμε εκατομμύρια Παλαιστίνιους εδώ και χρόνια που καταπιέζονται, κυβερνώνται και ελέγχονται από το Ισραήλ, και πολεμούν με ό,τι μέσα διαθέτουν. Και αυτό πρόκειται να συνεχιστεί, εκτός εάν, υπάρξει προθυμία να επιστρέψουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να ρωτήσουμε γιατί ξέσπασε η βία εξαρχής και ποιοι είναι οι καλύτεροι τρόποι για να αποτραπεί ένας άλλος κύκλος βίας στο μέλλον». Ωστόσο, ο Ίλαν Παπέ διατύπωσε και μια δεύτερη ανάγνωση πίσω από τη συγκεκριμένη ομιλία και τα λόγια του Νετανιάχου, επισημαίνοντας ότι ο Πρωθυπουργός δεν θέλει τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης αλλά και η διεθνής κοινότητα να ασχοληθούν με τα δικά του πολιτικά προβλήματα, τα οποία είναι πολύ πιο σημαντικά από αυτά πριν από της 7ης Οκτωβρίου. Και ως εκ τούτου, αυτού του είδους η ρητορική θα συνεχιστεί από τον συγκεκριμένο πρωθυπουργό. Ο ίδιος όμως εξήγησε, ότι τέτοιες δηλώσεις είναι πολύ επικίνδυνες, ακριβώς όπως αυτές που χρησιμοποιεί πολύ συχνά ο Νετανιάχου για το Ολοκαύτωμα, καταχράζοντας στην ουσία τη μνήμη του Ολοκαυτώματος, με αυτό που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου «Αυτό δεν είναι το Ολοκαύτωμα. Δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ των Παλαιστινίων, που ενεργούν μετά από χρόνια καταπίεσης και πολιορκίας, και των Ναζί, που απλώς στόχευσαν τους Εβραίους επειδή ήταν Εβραίοι. Δεν υπάρχει σύγκριση. Νομίζω, ότι ο Νετανιάχου προσπαθεί να κινητοποιήσει ένα πολύ εκδικητικό Ισραήλ από πίσω του. Και τα αποτελέσματα αυτού του είδους πολιτικής ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια μας». Εν συνεχεία, η δημοσιογράφος ρώτησε τον καθηγητή για το ενδεχόμενο της ανταλλαγής των ομήρων (200 στον αριθμό) που κρατά η Χαμάς με περίπου 7.000 Παλαιστίνιους κρατούμενους από τον ισραηλινό στρατό. Αρχικά, ο Παπέ εξήγησε, ότι υπάρχουν χιλιάδες Παλαιστίνιοι που είναι έγκλειστοι στις ισραηλινές φυλακές, πολλοί από αυτούς χωρίς δίκες, με τις κατηγορίες εναντίον τους να ποικίλλουν, από την πραγματική συμμετοχή σε αντάρτικες ή βίαιες ενέργειες εναντίον Ισραηλινών πολιτών ή στρατιωτών, και εκείνων που φυλακίζονται επειδή είναι μέλη μιας παλαιστινιακής οργάνωσης. Μερικοί από τους κρατούμενους είναι πολύ νέοι, μερικοί από αυτούς είναι γυναίκες και μερικοί από αυτούς μόλις πρόσφατα φυλακίστηκαν χωρίς δίκη στη Δυτική Όχθη. Είναι όλοι μέρος του παλαιστινιακού απελευθερωτικού κινήματος και χρειάζεται μια διαφορετική ισραηλινή αντίληψη για τον παλαιστινιακό αγώνα για να μπορέσουν απελευθερωθούν όλοι μέχρι και τον τελευταίο. Συνεχίζοντας, υπογράμμισε το εξής ενδιαφέρον, ότι πρώην στρατηγοί του ισραηλινού στρατού και πρώην αρχηγοί της Μοσάντ και της Σαμπάκ, υποστηρίζουν αυτού του είδους τις ανταλλαγές. Αυτό λοιπόν, μπορεί να εξηγήσει και τον φόβο του Νετανιάχου να αφήσει αυτό το ζήτημα να παραταθεί περισσότερο, καθώς οι φωνές που ζητούν μια τέτοια ανταλλαγή δεν προέρχονται από την ακραία ισραηλινή αριστερά ή τους φιλελεύθερους Σιωνιστές. Αντίθετα, προέρχονται από πολύ ισχυρούς ανθρώπους, οι οποίοι ήταν επικεφαλής ορισμένων από τους πιο σημαντικούς θεσμούς του Ισραήλ, όπως η Μοσάντ, ο στρατός και οι μυστικές υπηρεσίες. «Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να απελευθερωθούν οι άνθρωποι που συνελήφθησαν. Ούτε επιχείρηση διάσωσης των Ισραηλινών κομάντο, ούτε κάποια αποσπασματική συμφωνία θα επαναφέρουν όλους τους ανθρώπους πίσω» Από Evangelos Ioakeimidis.
The Republic by Plato: A Comprehensive Overview Introduction: *The Republic* is one of Plato's most renowned works, a profound philosophical dialogue that delves into the nature of justice, the ideal state, and the individual's role within society. Written around 380 BCE, the dialogue unfolds over ten books, featuring Socrates as the main character who engages in deep discussions with various interlocutors, including Glaucon, Adeimantus, and Thrasymachus. Through these dialogues, Plato, via Socrates, explores essential philosophical concepts, challenging readers to reflect on the nature of justice, the structure of society, and the path to true knowledge. Key Features: 1. Dialogue Format: *The Republic* is structured as a series of dialogues rather than a straightforward treatise. This format not only allows for a dynamic exchange of ideas but also encourages readers to engage with the content critically. Socrates' method of questioning leads his interlocutors (and readers) to examine their assumptions, reveal contradictions, and explore deeper truths. 2. Focus on Justice: The central question that drives the entire dialogue is "What is justice?" Plato explores this question on two levels: the justice of the individual and the justice of the state. Through the discussions, Socrates seeks to define justice in a way that is both practical and ethical, considering its implications for both personal conduct and societal organization. 3. Socratic Method: Socrates employs the Socratic method throughout the dialogue, a technique of asking probing questions to stimulate critical thinking and illuminate ideas. This method challenges the characters to examine their beliefs and leads them toward a clearer understanding of justice, virtue, and the good life. 4. Allegory of the Cave: One of the most famous passages in *The Republic* is the Allegory of the Cave, which illustrates Plato's theory of knowledge and enlightenment. The allegory depicts prisoners chained in a cave, only able to see shadows cast on the wall, representing the limited perception of those who are ignorant. The journey out of the cave into the sunlight symbolizes the philosopher's ascent to knowledge and the difficulties of enlightening others who are still trapped in ignorance. 5. Theory of Forms: Central to Plato's philosophy is the Theory of Forms, which posits that beyond the physical world lies a realm of perfect, unchanging ideas or "Forms." These Forms represent the true reality, while the material world is merely a shadow or imitation of this higher truth. In *The Republic,* the Form of the Good is the ultimate principle that governs the ideal state, guiding both the rulers and the citizens toward a just and harmonious society. Key Arguments: 1. Justice as Balance: Plato argues that true justice is not merely about adhering to laws or punishing wrongdoing; rather, it is about achieving balance and harmony within both the individual and the society. For the individual, this means cultivating virtues such as wisdom, courage, and moderation, which together create a just and well-ordered soul. In the state, justice is achieved when each class performs its proper function, contributing to the overall harmony of the society. 2. The Ideal State: Plato envisions an ideal city-state, often referred to as Kallipolis, where society is organized according to a strict hierarchy based on the natural abilities of its citizens. The state is divided into three classes: the ruling philosopher-kings, who possess wisdom and knowledge; the auxiliaries, who are responsible for defense and enforcement of the rulers' decisions; and the producers, who handle agriculture, crafts, and commerce. This division ensures that each class contributes to the common good, with the philosopher-kings leading based on their understanding of the Forms, especially the Form of the Good. 3. Education as the Foundation: Plato places great emphasis on the role of education in achieving justice. He argues that a rigorous and carefully designed educational system is essential for cultivating wisdom and virtue among the citizens. The education system in the ideal state is designed to identify and nurture those who are naturally suited to become philosopher-kings, ensuring that the rulers are both knowledgeable and morally upright. Criticisms: 1. Utopian Vision: While Plato's vision of the ideal state is influential, it has also been criticized as overly utopian and impractical. The rigid social structures and the centralization of power in the hands of philosopher-kings are seen by some as potentially oppressive, limiting individual freedom and stifling diversity. Critics argue that Plato's ideal state could lead to authoritarianism, where the rulers impose their vision of the good on the rest of society. 2. Exclusion of Certain Groups: Plato's ideal state is also criticized for its exclusionary nature. Manual laborers and women are generally excluded from positions of power, raising concerns about elitism and gender inequality. While Plato does allow for the possibility of women being part of the guardian class, this inclusion is often seen as limited and conditional, reflecting the gender biases of his time. Legacy: Despite its limitations, *The Republic* remains a cornerstone of Western political philosophy. It introduced influential concepts such as the separation of powers, the importance of education in cultivating virtue, and the pursuit of justice as a fundamental principle of social organization. The ideas and questions raised in *The Republic* have continued to inspire philosophers, political theorists, and thinkers throughout history, challenging our understanding of justice, governance, and the nature of reality. Conclusion: *The Republic* is a complex and influential work that offers a profound exploration of justice, individual virtue, and the ideal society. While Plato's vision of the ideal state may be seen as utopian or flawed, the dialogue's enduring significance lies in its ability to provoke thought and inspire debate. By engaging with the philosophical questions posed by Socrates, readers are encouraged to reflect on the nature of justice, the role of the individual in society, and the pursuit of knowledge and truth. Plato's *The Republic* remains a vital text for anyone interested in political philosophy, ethics, and the search for a just and harmonious society. Introvert Universe
"Ci sono le dita di Dio stamattina nel cielo, e ti stanno accendendo un bella luce". Claudio Lolli, 17 agosto 2018 Io ti racconto lo squallore di una vita vissuta a ore Di gente che non sa più far l'amore Ti dico la malinconia di vivere in periferia Del tempo grigio che ci porta via Io ti racconto la mia vita, il mio passato e il mio presente E anche se a te, lo so, non importa niente Io ti racconto settimane fatte di angosce sovraumane Vita e tormenti di persone strane E di domeniche feroci passate ad ascoltar le voci Di amici reclutati in pizzeria Io ti racconto tanta gente che vive e non capisce niente Alla ricerca di un po' d'allegria Io ti racconto il Carnevale, la festa che finisce male Le falsità di una città industriale Io ti racconto il sogno strano di inseguire con la mano Un orizzonte sempre più lontano Io ti racconto la nevrosi di vivere con gli occhi chiusi Alla ricerca di una compagnia Ti dico la disperazione di chi non trova l'occasione Per consumare un giorno da leone Di chi trascina la sua vita, in una mediocrità infinita Con quattro soldi stretti tra le dita Io ti racconto la pazzia che si compra in chiesa o in drogheria Un po' di vino, un po' di religione Ma tu che ascolti una canzone Lo sai che cos'è una prigione? Lo sai a che cosa serve una stazione? Lo sai che cosa è una guerra? E quante ce ne sono in terra? A cosa può servire una chitarra? Lo sai che siamo tutti morti e non ce ne siamo neanche accorti E continuiamo a dire, "Così sia" La classe operaia va in paradiso
“La giustizia è stata crocifissa. Ricordatevi del 23 agosto 1927″. È il 23 agosto 1927 quando Ferdinando Nicola Sacco e Bartolomeo Vanzetti, anarchici italiani emigrati negli Stati Uniti in cerca di fortuna, vengono giustiziati sulla sedia elettrica (il primo alle 00.19, il secondo alle 00.26) con l’accusa di aver ucciso, nel corso di una rapina a mano armata, il cassiere e la guardia giurata del calzaturificio Slater and Morril, per rubare 16mila dollari. Michael Dukakis, durante il suo primo mandato come governatore del Massachusetts, riabilitò la loro memoria ammettendo che – con ogni probabilità – nel giudicare i due anarchici, erano stati commessi alcuni errori. Non solo. Durante il processo, il giudice li chiamò non solo “wops”, storpiatura del termine “guappi”, ma li definì più volte «bastardi». Vanzetti, che conosceva l’inglese meglio di Sacco, replicò: Io non augurerei a un cane o a un serpente, alla più bassa e disgraziata creatura della Terra, ciò che ho dovuto soffrire per cose di cui non sono colpevole “Al centro immigrazione ebbi la prima sorpresa. Gli emigranti venivano smistati come tanti animali. Non una parola di gentilezza, di incoraggiamento, per alleggerire il fardello di dolori che pesa così tanto su chi è appena arrivato in America”. E in seguito scrisse: “Dove potevo andare? Cosa potevo fare? Quella era la Terra Promessa. Il treno della sopraelevata passava sferragliando e non rispondeva niente. Le automobili e i tram passavano oltre senza badare a me”, dirà Vanzetti al processo, ricordando l’arrivo a New York sulla nave «La Provence» il 19 giugno 1908, quando aveva vent’anni. «Mai, vivendo l’intera esistenza, avremmo potuto sperare di fare così tanto per la tolleranza, la giustizia, la mutua comprensione fra gli uomini». Bartolomeo Vanzetti La classe operaia va in paradiso
Rock ‘n roll, Charlie. Sempre senza colpire l’hi hat. Uno dei più grandi batteristi della sua generazione, capace di spaziare dal rock degli Stones al jazz. Pietra rotolante e pietra miliare della storia della musica. Uomo colto, elegante, sempre sorridente. Charles Robert "Charlie" Watts La classe operaia va in paradiso
L’attenzione è la forma più rara e più pura della generosità. Simone Weil aveva il dono di pronunciar parole con significato umano illimitato. Il 24 agosto del 1943 moriva a soli 34 anni. Gli sventurati non hanno bisogno d’altro, a questo mondo, che di uomini capaci di prestar loro attenzione. La capacità di prestare attenzione a uno sventurato è cosa rarissima, difficilissima; è quasi un miracolo, è un miracolo. Quasi tutti coloro che credono di avere questa capacità, non l’hanno. Il calore, lo slancio del sentimento, la pietà non bastano. I partiti sono organismi pubblicamente, ufficialmente costituiti in maniera tale da uccidere nelle anime il senso della verità e della giustizia. La classe operaia va in paradiso
Παρασκευή 23 Αυγούστου 2024
One Night · Bad Company Dangerous Age ℗ 1988 Atlantic Recording Corporation Audio Recording Engineer: Andy Scarth Vocals: Brian Howe Unknown: Dennis King Unknown: Derek Murphy Unknown: James Redpath Audio Recording Engineer: Jon Mallison Background Vocals: Jon Mallison Guitar: Mick Ralphs Background Vocals: Mick Ralphs Unknown: Rafe McKenna Drums: Simon Kirke Bass Guitar: Steve Price Unknown: Terry Thomas Guitar: Terry Thomas Producer: Terry Thomas Background Vocals: Terry Thomas Audio Recording Engineer: Tony Harris Writer: Mick Ralphs Writer: Terry Thomas
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)