Ο γέρος πάντα έλεγε τη θάλασσα la mar, όπως τη λένε δηλαδή στα ισπανικά όσοι την αγαπούν. Και αν καμιά φορά κι αυτοί ακόμη την κακολογούν, είναι σαν να κακομιλούν σε μια γυναίκα. Μερικοί από τους πιο νέους ψαράδες, αυτούς που χρησιμοποιούν τσαμαδούρες στις πετονιές τους κι είχαν ψαρόβαρκες με μηχανή που τις αγόρασαν όταν πουλιόταν σαν τρελό το συκώτι του σκυλόψαρου, την έλεγαν el mar, που είναι αρσενικό. Γι’αυτούς δεν είναι παρά ένας αντίπαλος, ένας τόπος ,ή ακόμη κι ο εχθρός τους. Όμως, ο γέρος πάντα θηλυκιά τη φανταζόταν, σαν κάτι που σου έκανε ,η αρνιόταν να σου κάνει μεγάλες χάρες, κι αν κάποτε είχε αγριάδες ,η την έπιανε το κακό της, ήταν γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Το φεγγάρι την επηρέαζε όπως και τη γυναίκα, σκέφτηκε. Έρνεστ Χεμινγουέϊ, Ο Γέρος και η θάλασσα, 1952. ΤΑ Τετραθεμελα ΤΟΥ κόσμου