« Ντράπηκα για τον εαυτό μου όταν συνειδητοποίησα ότι η ζωή είναι ένα πάρτι μασκέ και συμμετείχα με το πραγματικό μου πρόσωπο. " Φραντς Κάφκα, «Η Μεταμόρφωση» Φραντς Κάφκα, ο Τσέχος συγγραφέας και συγγραφέας της «Μεταμόρφωσης», της ιστορίας στην οποία ο πρωταγωνιστής Gregor Samsa μετατρέπεται σε τεράστιο έντομο. Ο Κάφκα, μάλιστα, ένιωσε μια αίσθηση ντροπής και αποξένωσης προς την κοινωνία και τον πολιτισμό της εποχής του όταν ένιωθε ξένος, διαφορετικός και ανεπαρκής. Ο Κάφκα ήταν ένας αφομοιωμένος Εβραίος που ζούσε στην Πράγα, μια πολυπολιτισμική και πολύγλωσση πόλη στην οποία κυριαρχεί η Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία και ανέπνεε κλίμα αυξανόμενου αντισημιτισμού. Ένιωσε διχασμένος ανάμεσα στην εβραϊκή του ταυτότητα, την οποία δεν εξασκούσε αλλά τον συνέδεσε με την οικογένεια και την κοινότητά του, και τη γερμανική του ταυτότητα, που τον έκανε πολίτη δεύτερης κατηγορίας και ύποπτο στα μάτια των άλλων. Ζούσε σε σύγκρουση ανάμεσα στη δουλειά του ως εργαζόμενος σε ασφαλιστική εταιρεία, η οποία τον βαριόταν και τον καταπίεζε, και το κάλεσμά του ως συγγραφέας, με το οποίο ήταν παθιασμένος αλλά δεν του έδινε καμία ικανοποίηση ή αναγνώριση. Ο Κάφκα ένιωσε ακατάλληλος για τις ερωτικές σχέσεις, τις οποίες δεν μπορούσε να τελειώσει, και για τις προσδοκίες της οικογένειάς του, που δεν καταλάβαινε την ανάγκη του να γράψει και που τον πίεζε να παντρευτεί και να κάνει καριέρα. Ο Κάφκα ένιωσε σαν άνθρωπος χωρίς μάσκα, χωρίς ρόλο, χωρίς ανήκει, χωρίς στόχο. Ένας άνθρωπος που συμμετείχε στη ζωή με το αληθινό του πρόσωπο, αλλά που δεν έγινε αποδεκτός ή κατανοητός από κανέναν και ντρεπόταν για τον εαυτό του, γιατί δεν μπορούσε να είναι αυτό που ήθελαν οι άλλοι να είναι, ούτε αυτό που ήθελε ο ίδιος να είναι. Ζούμε σε έναν κόσμο όπου καλούμαστε συνεχώς να φοράμε μάσκα, να συμμορφωθούμε με τα μοντέλα, να ακολουθούμε κανόνες, να κρύβουμε τις αδυναμίες μας, τους φόβους μας, τις διαφορές μας, όπου κρινόμαστε από την εμφάνισή μας, από την επιτυχία μας, από την υπόστασή μας, από τα λεφτά μας. Οδηγημένοι να ανταγωνιστούν, να συγκρίνουν, να μιμηθούν, να μιμηθούν, ζούμε αποξενωμένοι, απομονωμένοι, μόνοι. Τι συμβαίνει όμως όταν συνειδητοποιήσουμε ότι η ζωή είναι ένα πάρτι μεταμφιεσμένων, και συμμετείχαμε με τα αληθινά μας πρόσωπα; Τι θα συμβεί όταν συνειδητοποιήσουμε ότι όλα δεν έχουν σημασία για εμάς, δεν έχουν σημασία; Τι συμβαίνει όταν ανακαλύπτουμε ότι τα αληθινά μας χρώματα μας εκθέτουν στην απόρριψη, την περιφρόνηση, την αδιαφορία; Ντρεπόμαστε για τον εαυτό μας, γιατί δεν είμαστε σαν τους άλλους, γιατί δεν είμαστε όπως θέλουμε, γιατί δεν είμαστε όπως θα έπρεπε. Αισθανόμαστε άβολα γιατί δεν έχουμε μάσκα, δεν παίζουμε ρόλο, γιατί δεν έχουμε ανήκει, δεν έχουμε στόχο. Αλλά ίσως πρέπει να είμαστε περήφανοι για τον εαυτό μας γιατί είμαστε αυθεντικοί, είμαστε μοναδικοί, είμαστε ελεύθεροι. Ίσως αντί να κρυβόμαστε, να δείχνουμε το πραγματικό μας πρόσωπο, γιατί είναι αυτό που μας αντιπροσωπεύει, γιατί είναι αυτό που μας ξεχωρίζει, γιατί είναι που μας κάνει ανθρώπους.