Οι Ινουίτ δεν θέλουν να αποκαλούνται Εσκιμώοι. Ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε απ' τους Γάλλους ή τους Δανούς και σημαίνει είτε υπόδημα για το χιόνι, είτε κρεατοφάγος και η χρήση της λέξης θεωρείται ως φυλετική προσβολή. Είναι χαρακτηριστικό το γλυκό φιλί Κουνίκ, όπου μυρίζουν ο ένας τα μάγουλα και τα μαλλιά του άλλου. Προσωπικά βρίσκω πολύ τρυφερή αυτήν την επαφή. Η όμορφη μυρωδιά ξυπνάει τις πιο έντονες αναμνήσεις και δημιουργεί τους πιο ισχυρούς αγαπητικούς δεσμούς. Οι Ινουίτ ήταν αρκετά εφευρετικοί όσον αφορά τις μεταφορές. Είναι υπεύθυνοι για το qamutik, γνωστό και ως έλκυθρο με σκύλους, και το qajaq, γνωστό σε μας ως καγιάκ. Για την κατασκευή τους χρησιμοποιούσαν ξύλο και οστά φάλαινας. Είχα διαβάσει πως όταν διέβλεπαν εχθρικές διαθέσεις μεταξύ των φυλών τους, οργάνωναν έναν διαγωνισμό ποίησης ώστε να βρουν τον καλύτερο ποιητή. Εκείνος που κέρδιζε το έπαθλο κέρδιζε και τον πόλεμο της φυλής του! Πόσο ωραίο θα ήταν να κάναμε κι εμείς έτσι τους πολέμους μας. Να κερδίζει η δημιουργικότητα, η έμπνευση, η υπέρβαση, η Ομορφιά. Να είχαμε στρατούς γεμάτους από Ελύτες και Σεφέρηδες, με πυρομαχικά τις πένες και τα μελάνια...