Θά ‘ρθει μιά μέρα ποὐ τά δέντρα θά μισήσουν τήν ἀχαριστία τῶν ἀνθρώπων καί θά σταματήσουν να παράγουν ἴσκιο, θροΐσματα κι ὀξυγόνο. Θά πάρουνε τίς ρίζες τους καί θά φύγουν. Μεγάλες τρύπες θά μείνουνε στη γῆ ἐκεῖ που ἦταν πρίν τά δέντρα. Ὅταν οἱ ἄνθρωποι καταλάβουνε τί ἔχασαν, θά πᾶνε καί θά κλάψουνε πικρά πάνω ἀπ’ αυτές τις τρύπες. Πολλοί θά πέσουνε μέσα. Τα χώματα θά τούς σκεπάσουν. Κανείς δέν θά φυτρώσει. Αργύρης Χιόνης | Η Φωνή της σιωπής | Ποιήματα 1966 – 2000 | Εκδ. Νεφέλη