Κάποτε θα με διαβάσεις ίσως, θ’ ακούσεις τα τραγούδια μου, θα με κατανοήσεις. Αλλά δεν θα’ μια πια εγώ. Θα’ ναι αυτή η μάσκα που φορούν στους πεθαμένους. Όσους τους χρησιμοποιούν μετά το θάνατο τους, όταν οι ίδιοι δεν υπάρχουν. Όσο υπήρχα με φοβόσουν. Όσο υπήρχα δεν με άντεχες. Δεν είχες την δύναμη να μείνεις ένα δευτερόλεπτο κοντά άμα στο ζητούσα. Θα προτιμούσα να μη με διάβαζες ποτέ. Είναι καλύτερο ν’ αγοράσεις ή να κλέψεις ένα μπλουζάκι με την φάτσα μου επάνω τυπωμένη. Και σου φαίνεται γέλιο. Και ας μου φαινόταν γελοίο. .......................... Στην μνήμη του Νικόλα για τα 35 χρόνια από το φευγιό του την Πέμπτη 17 Μαρτίου 1988. Από το βιβλίο του αναζητώντας κροκανθρώπους .... https://www.patrisnews.com/vre-mpagasa-pernas-kala-ekei-pano-feygei-san-simera-o-nikolas-asimos/?fbclid=IwAR342T3p6L7-con-K7snLhPY343_g-RCDuJncvO2vjRNESrVsC6VJeDC4eM