Δημήτρης Λέντζος #ποιητής ΠΑΛΙΕΣ ΑΡΙΘΜΗΤΙΚΕΣ Στο οροπέδιο κοκκίνισαν τα πρώιμα κεράσια ο Μάιος παραπατάει λαχανιασμένος για να παραδώσει τη παλαιά σκυτάλη στον Ιούνιο που περιμένει με το δρεπάνι στον ώμο τον θέρο μπροστά στα ημίχλωρα σπαρτά της ανάγκης ο πατέρας οργώνει τις τελευταίες αυλακιές στην πάνω αναβόλα στον αγρό του Κεραμέως και της άρνησης με ότι έμεινε από τα τριάντα αργύρια αγοράσαμε μια χούφτα καραμέλες αστακού κι εγώ μικρός ακόμη με το μεγάλο σακί υπομάλης ρίχνω σπυρί σπυρί τον σπόρο του καλαμποκιού μετρώντας χίλια ένα χίλια δυο.... μαθαίνοντας την αριθμητική των φτωχών " αν ρίξει δύο βροχές το καλοκαίρι στον ξερό τούτο τόπο θα γεμίσουμε καρπό " έλεγε ο πατέρας καθαρίζοντας με τη ξάλη το γέρικο υνί οι πολύχρωμες σαύρες λιάζονται στην πέτρα ράθυμες και τεμπέλες και μοιάζουν σαν κομπολόγια πολύχρωμα και ξεχασμένα στα δάχτυλα του μεσημεριού τώρα από τα ανοιχτά παράθυρα του παλιού σχολείου τα νεαρά κορίτσια απαγγέλλουν ποιήματα του Σολωμού και του Καβάφη στις προφορικές εξετάσεις του έρωτος και τα γυμνά αγόρια γυμνάζονται στα καθαρά αλώνια στη πάλη και στο παγκράτιο για τους αγώνες στα Ολύμπια θα πάω εκεί είπα στην πρώτη μας καλύβα να συνεχίσω το μέτρημα των άστρων τις νύχτες στα κουρασμένα δάχτυλά μου από τις χειραψίες και τα χειροκροτήματα χίλια ένα χίλια δυο.... φτου μπερδεύτηκα και πάλι απ την αρχή σαν τιμωρία ένα δύο τρία δείχνοντας με το δάχτυλο στο ουρανό όπως μετράει ο θάνατος τον κόσμο.