Δημήτρης Λέντζος #ποιητής ΒΡΟΧΗ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ Όλα τα πήρε η βροχή όλα τους τσίγγους το χάλκινο λεβέτι τα λίγα σκουτιά μας και τον σωρό με τα πούσια και τα κότσαλα από το αραποσίτι εγώ με τον πατέρα απλώσαμε τα βρεγμένα ρούχα μας - ότι αποφόρια είχαμε δηλαδή - στο σύνορο με τις ασφάκες και τα ρουπάκια και καθίσαμε γυμνοί οκλαδόν κάτω από τη γέρικη αγραπιδιά όπως κάθονταν πάντα ο πατέρας και αγάνωνε τα χάλκινα κάθικα του κόσμου ύστερα σηκώθηκε κι έψαξε τη κούτα με τα τσιγάρα εκείνα τα σκέτα του Καρέλια τα 88 τα έκρυβε πάντα στη μικρή αστρέχα τα μέτραγε ένα-ένα με το δάχτυλο πριν πάρει ένα στο οροπέδιο δεν περίσευε ποτέ τίποτα μόνο έλειπαν όλα έλειπαν " δεν πιστεύω να έκλεψες κανένα " μου είπε " όχι " είπα ύστερα προσπαθώντας να ανάψει με το τσακμάκι το βρεγμένο τσιγάρο συνέχισε " η βροχή δεν ήταν ποτέ με το μέρος των φτωχών με το μέρος μας να μάθεις γράμματα να φύγεις από δω ακούς " ως το βράδυ δεν μου ξαναμίλησε σαν νύχτωσε κοιμηθήκαμε στο χώμα πάνω στις ξερές φτέρες κι άρχισε να σιγοτραγουδάει ένα παλιό αντάρτικο τραγούδι σαν μοιρολόι κι αποκοιμήθηκα Αύγουστος ήταν θυμάμαι παραμονή της Παναγίας στο οροπέδιο με τους τσαλαπετεινούς και τους αετομάχους.